Ik ben deze site gestart na aanleiding van o.a het verleden en mijn vrijwilligerswerk in een (ex) verslavingskliniek.

Bijna..de helft van de Nederlandse bevolking (of meer)is wel eens in aanraking geweest(of nog steeds) met o.a: Huiselijk geweld, Mishandeling, Sexueel mishandeling, Bedreigingen, Psychische klachten: Hyperventilatie, Burn-Out, PTSS, Paniek aanvallen enz..enz.., zeker niet te vergeten Verslaving: Alcohol, Drugs, kalmeringmiddelen, nu noem ik nog maar een kleine fractie op van een hele lange lijst.

Maar hoe gaan we er mee om, kunnen we er over praten met familie/vrienden, is er begrip of herkenbaarheid voor de situatie waar in we zitten?

Er wordt al snel gezegd: "Ach stel je niet aan, je hebt toch alles wat je hartje begeert" of  "Ga naar de dokter, daar krijg je wel tabletten voor" zo zijn er nog wel een paar van die uitspraken VOL onbegrip.

Gelukkig of Helaas (in mijn geval noem ik het nu "Gelukkig") behoort de lijst tot mijn verleden en help en begeleid ik nu andere lotgenoten...zoals ik het benoem...ermee.

Hoe fijn is het om begrip en herkenning te krijgen ?

NEE...ik ben geen tovenaar die binnen een paar minuten een oplossing weet. Maar uit  levenservaring heb ik heel veel positieve elementen gehaald, waarmee ik nu lotgenoten probeer te helpen van hetgeen wat ik heb geleerd, en positief in het leven ben blijven staan.  Alles heeft z'n tijd nodig.